De waarneming veroorzaakt de manifestatie, de manifestatie veroorzaakt de waarneming.
Het eerste deel is kwantumfysica, het tweede deel is zo vanzelfsprekend dat we geneigd zijn om het verband niet te zien. Maar er is een rechtstreekse verbinding tussen de twee. Beiden lijken tegenstellingen en impliceren en initiëren elkaar. Het lijkt veel op het Yin-Yang-symbool voor gelijktijdige eenheid en dualiteit. Yin en Yang zijn geen echte tegenstellingen, maar complementair en vormen de realiteit, zoals observatie en manifestatie doen.
Wij zien de gebeurtenissen in de wereld als iets dat ons overkomt, maar de waarheid ligt dieper, wij zijn de auteur van ons eigen verhaal, maar we zijn zo verdiept in dat verhaal dat we ons auteurschap vergeten zijn.
De ervaring van een gedachte is het denken van die gedachte. Zie de overduidelijke parallel met het waarnemer effect.
Op het moment dat je je gedachten werkelijk in de hand hebt heb je ook je eigen verhaal in de hand. Dat is wat je zoekt te bereiken met meditatie.
Vandaar onze fascinatie met verhalen, zoals in een boek, een film, een toneelstuk. We zijn de verhalenverteller en de toehoorder tegelijk. Zelfs dromen zijn eigenlijk weer verhalen die we zelf creëren zonder dat we beseffen dat we die creëren. Op het moment dat we beseffen dat we dromen, dat we het zelf zijn die de droom creëren, dromen we lucide. Is de overgang van het sterven dan niet net zoiets? In de verhalen over het leven na de dood die tot ons komen via mediums lijkt het leven na de dood sterk op een overgang van een gewone naar een lucide droom.
Vragen naar de zin van het bestaan is vragen naar de zin van het luisteren naar en het creëren van verhalen, zoals naar de bioscoop gaan, een toneelvoorstelling bezoeken, het luisteren naar muziek, het lezen of schrijven van een boek. Vergaren van wijsheid.
Dit is de diepere boodschap van de kwantumfysica dus.
Ir. Paul J. van Leeuwen MSc studeerde af in de technische natuurkunde in 1974 aan de TU Delft. Kwantumfysica was nog geen onderdeel van zijn curriculum toen. Hij behaalde tijdens zijn werk in de automatisering in 1993 een master of science in kennistechnologie bij het CIBIT verbonden aan de Utrechtse universiteit. Momenteel geeft hij cursussen kwantumfysica en bewustzijn aan de Academie voor geesteswetenschappen in Utrecht.
Dank. Dit is precies de kant die ik op-denk. Het brein – het ik – als hulpproduct van het lichaam ten dienste van het lichaam en met beperkte bevoegheid voor zover mogelijk gecontroleerd door het lichaam, dat mrt het “ik” een risivo loopt. Het bewustzijn als onbegrepen onstoffelijk fenomeen. Het ik sterft met het lichaam, wat los van de materie staat (bewustzijn) heeft mogelijkheden die door de tijd heen zijn opgebouwd. Misschien vloeit in Het Bewustzijn al het bewustzijn van al het levende samen
Onlangs heb ik me verdiept in Heidegger, Heidegger maakt onderscheid tussen verklarend en voorstellend denken en wat hij noemt het ‘andenkende Denken’. De eerste vorm van denken tracht verbanden vast te stellen tussen de zijnden onderling, het hele huidige Westerse denken en het wetenschappelijke denken, denkt op deze wijze. Hierbij wordt niet stil gestaan bij het feit dat het zijnde ‘is’, het zijn van het zijnde. Als men de zijns vraag wil stellen moet men weg van dit denken naar een ander denken wat Heidegger het ‘andekende Denken’ noemt. Dat noemt hij het echte denken. Omdat bij dit echte denken het gevaar steeds dreigt om weer te vervallen in het verklarende denken ontwikkelt Heidegger ook een eigen begrippenkader wat hem zo moeilijk te begrijpen maakt.
Storig (geschiedenis van de filosofie) schrijft naar aanleiding van Heidegger’s denken op dit gebied:’ in de wetenschap ligt de tendens het eigen handelen en de eigen werkwijze belangrijker te vinden dan het domein van het object zelf’. Ijsseling zegt het in zijn boek over Heidegger zo: wanneer men het zijn in zijn zijn wil begrijpen, schiet het verklarende denken wezenlijk tekort. (Blz 132). Het echte filosoferen gaat over het zijn en niet over het ene zijnde uit het andere afleiden. Je kunt namelijk niet los komen van je denken oftewel het zijn loskoppelen van het zijnde. Als je dit leest dan kom je bijna automatisch bij de kwantumfysica terecht. Zo kom je vanuit het verklarende denken terecht bij het andenkende denken waarin het om de persoonlijke ervaring en waarneming gaat.
Mens zijn is bestaan oftewel in de wereld zijn. We kunnen dit bestaan waarderen of afwijzen, dit ervaren noemt Heidegger de ‘Befindlichkeit’. Zoiets van je ervaart de wereld. Het andenkende Denken is dan het zich verwonderende en vragende verwijlen, het herdenkende denken, het niet grijpende maar ontvangende vernemen (blz 72). Het is aandacht schenken aan het meest oorspronkelijk gebeuren geheel open voor het geheim, bereid te ontvangen, geheel en al oor, luisterend naar de oudste boodschap die op ons toekomt. Heidegger zoekt dan ook aansluting bij de kunst en cultuur . Heidegger volgt ook Kant die inzag dat inzicht en denken niet los staat van de mens die denkt. Bijzonder dat de kwantumfysica uiteindelijk ook op dit punt komt. Ik heb fysici zien beweren dat de filosofie klaar is vanwege de nieuwe kwantumfysica maar je kunt ook zeggen dat de filosfie vele jaren voorligt op de fysica.
Fijn artikel Paul. Het bewustzijnsveld (‘Source’) waar ons ‘ik/ego’ een tijdelijke verdichting/verhaal van is, is door de inmiddels duizenden getuigenissen van bijna-doodervaringen een onvermijdelijke werkelijkheid geworden. ‘Proof of heaven’, het onderzoek van een neurowetenschapper naar zijn eigen bijna dood- ervaring (coma 5) en die van zovelen anderen, hebben de diskwalificatie ‘hallucinatie’ van de bijna dood ervaring naar het rijk der fabelen verwezen. Onze hele psychologie en mensgeschiedenis zou herzien moeten worden, wat de reden is dat de oude wetenschappelijke garde er niets van wil weten en de kaart speelt van ‘spiritualiteit/religie is geen wetenschap. Voorlopig houdt het oude materialistische paradigma moedig stand…